de Volkskrant van 19 februari 1985, Kunst, recensie
Vliegende start van reeks dia-concerten
Ridotto. Programma: Muziek van Satie, Milhaud, Poulenc, Tailleferre, Durey, Auric, en Honegger.
Uitvoerenden: Wyneke Jordans, Leo van Doeselaar, Monique Copper, Herman Halewijn, Ingeborg Uijt den
Bogaard, Leonore Pameijer, Mondriaan Kwartet, Utrechts Kamerkoor Viva la Musica o.l.v. Reinier
Wakelkamp. Regie: Margaretha Greijdanus. Plaats: De IJsbreker, Amsterdam. Herhaling: 26 februari.
Themaconcerten met dia's en theater beginnen in de mode te raken. De Stichting Ridotto legt zich zelfs
speciaal op dit genre toe. Dit seizoen brengt Ridotto maar liefst vier "geïllustreerde concerten",
waarvan het eerste is gewijd aan "Satie, Cocteau, en de Groupe des Six". In de komende maanden volgen
programma's over Stravinsky en Ramuz, over Berio en over de Nederlandse "Notenkrakers"-groep.
De speurtocht van Les Six naar de eigen identiteit van de Franse muziek, de excentrieke
persoonlijkheid van hun grote voorbeeld Satie, en de markante uitspraken van geestelijke vader
Cocteau bieden materiaal te over voor een vliegende start. Vijf muzikale onderdelen, omlijst door
projectie en gesproken woord, vormen een lichtvoetig, maar geenszins oppervlakkig programma, dat niet
alleen als avondconcert, maar ook in een middagvoorstelling voor kinderen wordt uitgevoerd.
De programma-opbouw is niet ideaal, want het kruit wordt direct verschoten met het hoogtepunt:
Satie's Parade in de vierhandige pianoversie, subtiel aangevuld met ongebruikelijk slagwerk, een
stofzuiger en een klapperpistool. Kostelijk vermaak, waarbij ook nog muzikaal plezier te beleven is aan
de afgewogen interpretatie van Wyneke Jordans en Leo van Doeselaar.
Minder geraffineerde geluiden zijn te beluisteren in Poulencs L'histoire de Babar: zowel
vertelster Ingeborg Uijt den Bogaard als pianiste Monique Copper gaan wel heel doortastend te werk.
Gelukkig is de muziek niet zo suikerig als de op dia vertoonde olifantjes van Jean de Brunhoff. Terecht
staat Poulenc bekend als de beste vertolker van de idealen van Les Six. Dat komt nog beter naar voren
in de eenvoud en het harmonisch raffinement van de Huit chansons françaises, dynamisch
uitgevoerd door het Utrechts Kamerkoor Viva La Musica. Het is wel een beetje te veel van het goede,
zo'n integrale uitvoering van deze veelal strofische liederen.
Het beeld van Les Six wordt voltooid met vier composities voor fluit en piano, waarvan de Sonatine
van Louis Durey de interessantste muziek bevat, en met het Vierde Strijkkwartet van Darius Milhaud.
Ongelukkig genoeg leverde de diaprojectie daarbij niet alleen een beeldende, maar ook akoestische
achtergrond. Dan toch maar liever zonder foto.
© Frits van der Waa 2006
