Home
Vertalingen
Stukken
Strips
Genealogie
CV
Links
Zoek

de Volkskrant van 9 april 1987, Kunst, recensie

Gitaartrio ook elektrisch versterkt nog beschaafd

Chiel Versterkt: muziek van Chiel Meyering door het Amsterdams Gitaar Trio, m.m.v. Esther Apituley, altviool. In de IJsbreker, Amsterdam. Herhalingen in Utrecht (12/4), Groningen (15/4), Haarlem (23/4) en Maastricht (26/4).

Drie klassieke gitaren worden – zo staat het op mijn blaadje – "op popniveau versterkt, via het PA-systeem Master Blaster". Dan wordt het snel donkerder in de zaal en de luidsprekers beginnen metalige geluiden uit te stoten. 0 hemeltje, waar had ik de Ohropax ook al weer gelaten?

Gelukkig, de trommelvliezentortuur blijft uit. Al is het geen alledaags concert, beschaafd blijft het wel. Chiel Versterkt, een project van het Amsterdams Gitaartrio, is opgebouwd rondom de gitaarmuziek van Chiel Meyering, de 33-jarige Nederlandse componist, wiens enorme produktiviteit hem nog wel eens een eervoUe vermelding in het Guinness Book of Records zal opleveren.

Meyerings veelschrijverij heeft (voorzover bij te benen) nog niet geleid tot geniale meesterwerken, maar zijn muziek is altijd geïnspireerd, vitaal en onderhoudend. En dat geldt zeker voor zijn gitaarmuziek, waarin zich meer dan in zijn andere werk de ex-popmusicus verraadt. Met hun ritmische begeleidingsfiguren, gehamerde akkoorden, en snelle solo-loopjes klinken die stukken dikwijls als effectief aan elkaar gemonteerde fragmenten uit jam-sessies.

Speciaal voor dit programma schreef Meyering vier nieuwe stukken, die samen met een aantal oudere werken zijn ingebed in "klankschappen", opnames uit het archief van sonoloog en geluidsverzamelaar Floris van Manen.

Het idee van zo'n "totaalcompositie", compleet met sfeervolle belichting, roept soms de lang vervlogen jaren zestig, en in het bijzonder de inmiddels belegen muziek van Pink Floyd voor het geestesoor. Maar het programma bevat genoeg oorspronkelijke ideeën om die associatie te ontzenuwen, en Meyerings werk heeft niets zweverigs. Zijn muziek is eerder lichamelijk dan cerebraal, en dat komt door de – overigens perfect uitgevoerde – elektrische versterking nog beter tot zijn recht.

Gastspeelster in dit programma is altvioliste Esther Apituley. Meyering heeft haar bedacht met een stuwend solostuk, Esther in Germany, waarin zo te horen de oude Bach een behandeling met de gehaktmolen ondergaat.

Ook Vivaldi wordt niet gespaard. Van Manen en trio-aanvoerder Johan Dorrestein, tevens de bedenker van deze geluidservaring, hebben de Vier Jaargetijden langs elektronische weg gemangeld en samengeperst – een subtiele referentie aan de Jaargetijden-bewerking voor drie gitaren, waarmee het ensemble zijn grootste bekendheid heeft verworven.

In Meyerings Dreamtime worden de versterkte gitaren gekoppeld aan effectapparatuur, die aan elke toon lange, ijle elektronische slierten hangt. Weemoedige muziek wordt onderbroken door fel getokkelde noten, en door getrommel op snaren en kast. Een soort New Age Music, maar dan wel een heel verontrustende variant.


© Frits van der Waa 2006