de Volkskrant van 20 oktober 1987, Kunst, recensie
Celliste Gutman bezield door intense kracht
VARA-matinee: werken van Beethoven, Brahms, Schumann en Schnittke, door Natalia Gutman, cello, en Irina
Sucharepskaya, piano. In het Concertgebouw, Amsterdam.
Wat doet een cello-recital in de Grote Zaal van het Concertgebouw, en dat ais opening van een serie die
verder uitsluitend bestaat uit orkest-optredens? De koorddans op vier hooggespannen snaren, die de
Russische celliste Natalia Gutman in de VARA-Matinee uitvoerde, gaf op die vraag het enig mogelijke
antwoord: wereldformaat.
De reeks van 24 matinees die de VARA dit seizoen organiseert, is onderverdeeld in een viertal
series: een opera-in-concertvorm-serie, een serie rondom het werk van Igor Stravinsky, een
oude-muziek-serie, en een serie met "klassiek" repertoire (van Mozart tot Tristan Keuris).
In de laatstgenoemde serie beet Natalia Gutman de spits af met Schumanns Märchenbilder
en sonates van Beethoven, Brahms, en Schnittke. Gutman, een celliste uit de school van Rostropowitsj en
veelvoudig concourswinnares, trad al eerder in Nederland op, onder andere met het Radio Filharmonisch
Orkest en het Concertgebouworkest. Haar gespierde toon, gedreven voordracht, en het elastisch en
uitgebalanceerd samenspel met pianiste Irina Sucharepskaya, zetten de zintuigen op scherp.
Of het nu gaat om de lyriek van Schumanns Märchenbilder, om de vochtige herfstvlagen in
Brahms' tweede cellosonate, of om de sombere verbittering in de Cellosonate van haar landgenoot Alfred
Schnittke, gecomponeerd in 1978 en nu al een welhaast klassiek repertoirestuk, alles wordt bij Gutman
bezield door kracht, gebundelde energie, intensiteit.
Zo beklimt Natalia Gutman de toppen van de Parnassus. Schiere hoogte, ijle lucht en inspanning doen
haar duizelen, en even lijkt de hemelse zang op de a-snaar aan zuiverheid in te boeten. Maar ze komt
er, fier en ongenaakbaar.
© Frits van der Waa 2006
