Home
Vertalingen
Stukken
Strips
Genealogie
CV
Links
Zoek

de Volkskrant van 13 mei 1993, Kunst, recensie

Graeme Jenkins is te goed van vertrouwen

- Dvorák, Tsjaikovski en Elgar, door het Nederlands Philharmonisch Orkest en Rian de Waal o.l.v. Graeme Jenkins. Concertgebouw, Amsterdam. Herhaling: Utrecht (13/5) en Amsterdam (14, 16 en 17 mei).

De verdiensten van de Engelse dirigent Graeme Jenkins zijn geprezen door niemand minder dan Bernard Haitink, en bij zijn jongste optreden met het Nederlands Philharmonisch Orkest was te horen waarom. Jenkins beschikt over een onalledaags talent voor klankmengen en heeft een stevige greep op de dramatische lijn. Dat zijn typische Haitink-kwaliteiten.

Misschien hoort daar wel bij dat Jenkins te goed van vertrouwen is. Het NedPho is nu eenmaal geen BMW met stuurbekrachtiging die als vanzelf door de bocht glijdt, maar eerder een windgevoelig gezinsmobiel dat bij te lichtzinnig chaufferen makkelijk gaat slingeren.

Jenkins betoonde zich, met name in Dvoráks Ouverture Othello, een grootmeester van de windstilte. Uit de geringste pianissississimo-roerselen won hij beweging en diepgang. Maar waar de alertie in snelheid en volume omgezet moest worden overschatte hij in zijn geestdrift het eigen vermogen van de musici om loopjes en inzetten gelijk te houden. Vooral de blazerssecties schoten daarin tekort, met als gevolg dat in Tsjaikovski's Eerste pianoconcert en Elgars Enigma Variations enkele wervelende passages verkeerden in wanordelijke massasprints.

Pianist Rian de Waal legde in Tsjaikovski's octavensalvo's evenzeer een aandrang die nog maar net strookte met de naar verhouding bedachtzame benadering van Jenkins. Ook hier kwamen de hemelse momenten en de fijnzinnige puntjes op de i het best tot hun recht.

Waar de weelde niet in razende noten, maar in kleur en grandeur schuilt - en dat is in verscheidene van de Enigma Variaties het geval kan Jenkins ook met het op volle toeren draaiende ensemble goed uit de voeten. En hoewel niet alle karakterstukken even scherp getekend naar voren kwamen, miste Elgars tophit zijn uitwerking niet. Bovendien wekte Jenkins' talent om te enthousiasmeren hier de indruk zich op den duur tot een waar charisma te kunnen ontwikkelen.


© Frits van der Waa 2006