de Volkskrant van 25-03-1997, Pagina 14, Kunst, recensie
Een gezonde interesse voor de gitaarbeuk
The Link. Patronaat, Haarlem, 22 maart. Herhaling: Den Haag (28/3),
Amsterdam (10/4).
Arthur Sauer en David Dramm zijn componisten uit de school van Louis
Andriessen met een, laten we zeggen, gezonde belangstelling voor gitaarbeuk.
Saxofonist Alan Laurillard en slagwerker Jim Meneses opereren gewoonlijk in
het circuit van de geïmproviseerde muziek. Met elkaar vormen ze The
Link, aangekondigd als: Four musicians teaming up to break down electronic
dance music and LINK it up again.
De agenda van de nieuwe band maakt duidelijk dat hier grensoverschrijdend
werk verricht wordt: The Link maakte zijn debuut op het Haarlemse poppodium
Patronaat, staat volgende week in Korzo, het nieuwe-muziekzaaltje van Den
Haag, en maakt vervolgens zijn opwachting in het BIM-huis.
Waarschijnlijk zal de publieksgroep van de 'serieuze' gecomponeerde muziek
het meeste moeite hebben de cross-over te maken. Voor op Stockhausen en
Schönberg afgestemde oren is de ritmische en harmonische basis van het
Link-repertoire aan de primitieve kant. Voor house-liefhebbers geldt
waarschijnlijk het omgekeerde.
Toch is de muziek van The Link allesbehalve halfbakken. De vier vormen een
hecht team, zowel in de vrije improvisaties als wanneer ze zich bedienen van
lange flappen notenpapier. Samples en voorgeprogrammeerde ritmes bepalen het
klankbeeld, maar de techno-beat wordt meer dan eens doorkruist door
verschoven bassen en abrupte montage-effecten, of afgewisseld met diffuse
wolken kosmisch gruis.
Bovendien wordt er in de meeste nummers met voorbedachte rade een traject van
A naar B afgelegd, zoals ook de opbouw van het programma een componistenhand
verraadt. Er is plaats voor een hommage aan The Carpenters, voor een
waanzinnig stukje jazz op vier keyboards, en voor komische collages van
gesampelde flarden Clinton en Breuker, die doen denken aan Zappa's Porn Wars
- een gedachte die later wordt bevestigd door het opduiken van een
Zappa-citaat.
Hoewel er veel vanachter de keyboards wordt geregeld - wat meestal niet zo
fotogeniek is - laat het optreden van The Link ook als performance weinig te
wensen over. Laurillard hanteert zijn sax als een handkanon. Dramm is een
rocker met een onstuitbare energie en daarbij een uitstekende zanger. Meneses
is een beul van een slagwerker - bijna jammer dat hij vaker achter de toetsen
dan achter zijn drumstel zit. En zelfs de stille kracht achter de knoppen,
Sauer, biedt een fascinerende aanblik, zo gedreven als hij de
aaneenschakeling van samples in het laatste nummer lip-synct, met zijn neus
in de noten, want eens geschreven blijft geschreven.
© Frits van der Waa 2006
