Home
Vertalingen
Stukken
Strips
Genealogie
CV
Links
Zoek

de Volkskrant van 26-09-1997, Pagina 12, Kunst, recensie

Intieme scenes doen het goed in Aida voor Ahoy'

Aida van Giuseppe Verdi. Concertante uitvoering door de Württembergische Philharonie Reutlingen, het Opera in Ahoy'-koor en solisten o.l.v. Roberto Paternostro. 24 september, Concertgebouw, Amsterdam.

Het valt op het eerste gezicht niet mee de twee Aida's die elkaar deze week het gras voor de voeten wegmaaien uit elkaar te houden. We hebben het hier niet over de Aïda die morgenavond onder auspiciën van Joop van den Ende in de Amsterdam Arena wordt opgevoerd, maar over die andere Aida, die eind januari in de Rotterdam Ahoy' te zien is, en, om de verwarring nog wat groter te maken, woensdag al te horen was in het Amsterdamse Concertgebouw. Een slimme methode om de Aida-met-puntjes alsnog de kaas van het brood te eten, al lijkt dat niet erg nodig: nu al is er meer dan tachtig procent van de kaartjes verkocht. Het concert was bovendien een mooie gelegenheid om opnames te maken voor de cd die tijdens de voorstellingen te koop zal zijn.

Het verhaal van Aida speelt zich af tegen de achtergrond van een oorlog tussen de Egyptenaren en de Ethiopiërs. Gezien het menigvuldig langstrekken van heerscharen is het geen wonder dat juist deze opera zo dikwijls onderworpen is aan grootschalige ensceneringen op eigenaardige locaties. Maar uiteindelijk gaat het toch weer om zo'n onverslijtbare driehoeksverhouding: de liefde tussen de Egyptische veldheer Radamès en de Ethiopische slavin Aida (die natuurlijk eigenlijk een prinses is), met Amneris, de dochter van de farao, als jaloerse derde. De geschiedenis loopt verrukkelijk slecht af, want Radamès en Aida sterven in een onderaards gewelf, met muzikale bijstand van Amneris, die rouwt om haar verloren liefde.

Bij de concertante 'voorpremière' in het Concertgebouw waren het juist dergelijke intieme, bijna kamermuzikale scènes die het mooist tot hun recht kwamen, mede dankzij de voortreffelijke houtblazers van de Württembergische Philharmonie Reutlingen. Voor het overige spreekt uit de benadering van dirigent Roberto Paternostro eerder straffe discipline dan aandacht voor lyriek en detail, zoals ook de prestaties van het 130-koppige koor eerder imponeren door kracht dan door verfijning. Maar met Ahoy' voor ogen zijn dit ongetwijfeld waardevolle eigenschappen.

Ook de zangers zijn robuuste, op hun taak berekende types. Wel is het jammer dat Maurizio Frusoni (Radamès) een wat eenzijdig geluid produceert dat bleek afsteekt bij het raffinement van Olga Romanko (Aida) en de felheid van Stefania Toczyska (Amneris). Opvallend was ook het bescheiden, maar overtuigende aandeel van Claudio Otelli, in de rol van Aida's vader Amonasro.

Als concertante uitvoering is deze Aida niet verbluffend - en wat er met al dat gekuch en die tussentijdse applauspogingen van die cd moet worden is ook nog maar de vraag. Maar het is een solide muzikale basis voor wat wel eens een bezienswaardige enscenering zou kunnen worden.


© Frits van der Waa 2006