Home
Vertalingen
Stukken
Strips
Genealogie
CV
Links
Zoek

de Volkskrant van 09-05-1998, Pagina 11, KUNST, recensie

Broer en zus Meyer doen op de klarinet niet voor elkaar onder

Werk van Arnold, Copland, Handy, Stravinsky, Bernstein en Goodman, door Sabine en Wolfgang Meyer, Nieuw Sinfonietta Amsterdam o.l.v. Jurjen Hempel en de Ebony Band o.l.v. Werner Herbers. 7 mei, Concertgebouw.

Onder musici heb je virtuozen en virtuozen. De ene soort is het meest algemeen: dat zijn de acrobaten, de jongleurs met noten waarbij je je verbluft afvraagt hoe het mogelijk is dat er nooit iets misgaat. De tweede soort is zeldzamer: hun virtuositeit ontstijgt aan kunstenmakerij; ze dient slechts de kunst en krijgt daardoor merkwaardig genoeg iets vanzelfsprekends. Voor verbazing is er dan geen ruimte meer, alleen maar voor bewondering en genot.

Klarinettiste Sabine Meyer en haar broer Wolfgang horen ontegenzeggelijk tot de tweede soort. Ze bekleedden weliswaar de hoofdrol, donderdagavond in de Grote Zaal van het Amsterdamse Concertgebouw, maar voorop stond toch het altijd weer spannende avontuur van het samen musiceren. En wat dat betreft hadden ze aan Nieuw Sinfonietta Amsterdam en de Ebony Band eersterangs gesprekspartners. Zo het concert al een hoofdpersoon had, was het wijlen Benny Goodman, de jazzklarinettist die graag uitstapjes maakte naar de gecomponeerde muziek.

Het concert was het startschot van Een weekend met Sabine Meyer, een mini-festivalletje dat vandaag en morgen wordt voortgezet in de Kleine Zaal, met optredens van het Trio di Clarone en het Bläserensemble Sabine Meyer. Naast Mozart, Weber en Beethoven wordt een aantal twintigste-eeuwse stukken uitgevoerd, waaronder een nieuw werk van Guus Janssen, Basset.

Wie de opening gemist heeft, zal zich tevreden moeten stellen met de cd Hommage to Benny Goodman die toevallig deze week is uitgekomen bij EMI (7243 5 5665225), waarop de beide klarinettisten ditzelfde programma uitvoeren met de Bamberger Symhoniker onder Ingo Metzmacher. Een cd-opname mag je eigenlijk niet vergelijken met een live-concert, maar met de riante klanken van Nieuw Sinfonietta en de Ebony Band nog vers in het geheugen vond ik het spel van de Bambergers wel erg sec. Maar de kwaliteiten van broer en zus Meyer en de naadloze cross-over van jazz naar gecomponeerde muziek komen even goed naar voren als bij hun Amsterdamse optreden.

De kruisbestuiving tussen de twee genres komt het best naar voren in de luidruchtige Prelude, Fugue and Riffs van Leonard Bernstein, maar het hoogtepunt was toch wel Stravinsky's Ebony Concerto, waarin Werner Herbers zijn Ebony Band een swingende precisie en perfect afgewogen kleurcontrasten ontlokte.

De klarinetconcerten van de Engelsman Malcolm Arnold en de Amerikaan Aaron Copland zijn daarbij vergeleken aan de brave kant, maar bieden de solist wel alle ruimte. Sabine Meyer nam Copland voor haar rekening, nadat haar broer in Arnolds concert had laten horen dat hij in genen dele voor haar onderdoet. Zijn toon is iets slanker, maar zijn spel heeft diezelfde natuurlijke adem, of het nu gaat om buitelende capriolen of fluweelzachte, zangerige lijnen. Zelfs in de decibels van de vijf Goodman-arrangementen, die het noodzakelijk maakten de solisten te versterken, wisten broer en zus Meyer, nu in spirituele dialogen verwikkeld, het rijkgeschakeerde spectrum van de klarinetklank uit te buiten, zonder aan fijnzinnigheid in te boeten.


© Frits van der Waa 2006