de Volkskrant van 11-10-2003, Pagina 11, Kunst, Recensie
Publiek weet weg naar Bernstein niet te vinden
Werk van Bernstein, door het Rotterdams Philharmonisch Orkest o.l.v. Scott Terrell. 9 oktober, De Doelen, Rotterdam. Volgende concerten: 12, 14, 17 en 18 oktober.
Leonard Bernstein, wie was dat ook alweer? De vraag lijkt de Rotterdamse muziekliefhebbers niet eens beziggehouden te hebben. Bij het openingsconcert van het festival Bernstein's Broadway bood de grote zaal van de Doelen een treurig verlaten aanblik.
Het charme-offensief van het Rotterdams Philharmonisch Orkest, ingezet door de intussen vertrokken directeur Rob Overman, is ditmaal mislukt. Laagdrempelige concerten moesten de bezoekersaantallen opkrikken. Het werk van Bernstein heeft onder het publiek van nu kennelijk niet meer de magische aantrekkingskracht van weleer. Maar er volgen nog twee liederenrecitals waarna het festival wordt besloten met twee concertante uitvoeringen van Bernsteins komische opera Candide. Wie weet helpt dat.
Al die concerten worden gegeven door de zangersploeg die ook bij het openingsconcert aantrad en daar aan de hand van excerpten uit On the Town en West Side Story ondubbelzinnig duidelijk maakte dat Bernstein na Gershwin de grootste tunesmith van de Amerikaanse muziek is geweest.
Vooral de mannelijke zangers, tenor Michael Hart-Davis, en de baritons Graham Fandrei en Marc Pantus, bewegen zich met veel flair in het musicalidioom. Ze weten beiden goed raad met de zaalversterking, die overigens wat onevenwichtig was. Bij alt Ruby Philogene en sopraan Esther Heidemann slaat hier en daar een automatisch vibrato toe, dat strijdig is met het 'naturel' dat Bernstein speciaal in zijn meesterwerk West Side Story voor ogen stond. Maar ook zij weten het aanstekelijk plezier bloot te leggen dat schuilt in deunen als I can cook en I feel pretty.
Hoogtepunten waren de ensembles, waaronder het onvergetelijke America en Tonight, waarin Bernstein verschillende thema's uit West Side Story combineert. Hier kregen de solisten versterking van een koortje conservatoriumstudenten waarvan vooral de mannen zich kranig weerden.
Dirigent Scott Terrell is een Bernstein-expert: tijdens de twee liederenrecitals is hij tevens te horen als pianobegeleider. In de twee opzwepende danssuites liet hij horen dat Bernstein ook een meester was in het tegen elkaar opzetten van verschillende ritmische patronen. En het orkest volgde hem met geestdrift en een vurige precisie, die op Broadway niet misstaan had.
© Frits van der Waa 2006
