de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 17 september 2007 (pagina 11)
'La barca' met reddingsvest: Reisopera kiest het ruime sop
La Barca, van Banchieri. Nationale Reisopera o.l.v. Gabriel Garrrido en Adrian Schvarzstein.
Rabotheater Hengelo (14/9). Tournee.
Of we niet bang zijn aan boord te gaan, vraagt een dame, want 'vorige week is de Titanic vergaan'. Nog
voor La Barca begint, wordt de bezoeker ingevoerd in het maritieme. Tussen kisten, touwen en
reddingsgordels in de foyer bewegen zich musici en zangers, uitgedost in jaren 1920-stijl.
En dat terwijl Adriano Banchieri's madrigaalkomedie La Barca di Padova per Venezia uit 1623 stamt,
en een tochtje van nog geen vijftig kilometer over de rivier de Brenta beschrijft.
Die artistieke vrijheid neemt regisseur Adrian Schvarzstein, met als resultaat een meeslepende, en
bepaald niet kinderachtige voorstelling voor het gehele gezin. Schvarzstein zelf, een man van de
commedia dell'arte, zorgt als een blunderende 'matroos derde klas' voor grappen en grollen, maar
komische noten komen niet van hem alleen: Banchieri en collega-componisten uit wier werk dirigent Gabriel
Garrido het muzikale deel van de voorstelling heeft samengesteld, konden er ook wat van. Hun vocale
ensemblewerk drijft de spot met liefde, ijdelheid, eetlust en nog veel meer. Maar er zijn ook momenten
van bezinning.
Het Kassiopeia Kwintet, voor deze gelegenheid uitgebreid met twee zangers, brengt de lustige liederen met
flair, omringd door als matrozen uitgedoste musici. Bezoekers raken zelf als 'passagiers' betrokken in de
soms overdadige, maar vrijwel altijd woordloze taferelen die Schvarzstein loslaat.
De reis biedt minidramaatjes, een klavecimbel in een bootje, en een sopraan die het woord volgspot nieuwe
betekenis geeft door zelf de lichtbundel te volgen. Voorts zijn er goochelkunsten, een stoomfluit en een
trompe l'oeuil-decor met een deinende boeg en een hoop verrijdbare onderdelen die zeeziekmakende
diensten bewijzen tijdens een storm.
In muzikaal opzicht is anderhalf uur lang sprake van een hoogtepunt, ook al zijn niet alle zangers uit
krachtig hout gesneden. Omdat het geheel zo beeldend is, is het nauwelijks nodig om de boventiteling te
volgen, zelfs al zouden daardoor de woorden 'Leve de capriolen van Banchieri!' je kunnen ontgaan. Maakt
niet uit. Ook die spreken voor zichzelf.
© Frits van der Waa 2007
