Home
Vertalingen
Stukken
Strips
Genealogie
CV
Links
Zoek

Niet geplaatst artikel voor de Volkskrant, 5 oktober 2007

 

Daniel Harding en zijn mars

Mozart, Bartók en Dvorák, door het Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Daniel Harding. 3 oktober, Concertgebouw, Amsterdam. Herhaling: 5 en 7/10. Radio 4: 5/10, 20.15 uur.

Bij het Koninklijk Concertgebouworkest mogen de jonge honden dezer dagen aan het grote werk komen ruiken – of misschien is het ook andersom, en besnuffelt het orkest het talent van de toekomst. Volgende week staat de Rus Vladimir Jurowski (35) voor het orkest, en deze week mag de Brit Daniel Harding in vier optredens laten zien wat hij kan. Dat Harding wat in zijn mars heeft is geen verrassing. Hij is, op zijn 32ste, al meer dan tien jaar regelmatig te gast in Nederland.

Desondanks levert hij een buitengewoon knappe prestatie. Dat begint al met zijn nauwluisterend samenspel met solist Lars Vogt in het Pianoconcert KV 595 van Mozart. Afgezien van enkele erg potige inzetten van de lage blazers en de strijkers is het een evenwichtige en liefdevolle vertolking. De koninklijke rust die Vogt uitstraalt vindt zijn culminatie in het Larghetto, waarin zwaartekrachtloos lijnenspel de tijd vrijwel stil lijkt te zetten.

Intenser nog is Hardings interpretatie van Bartóks Divertimento. Met slingerende armzwaaien modelleert hij de beethoveniaanse verknoping van motieven, alsook het typisch bartokiaans muzikaal multiplex, en verleent die zowel precisie als elasticiteit. Vooral de dosering van sonoriteiten in het sombere middendeel is adembenemend – een fraai contrast met de wervelende rondedans in het slotdeel.

Concertmeester Vesko Eschkenazy, die daarbij als aanjager fungeert, vertolkt ook de hoofdrol van de in stukken gehakte schone wier lotgevallen Dvorák in Het gouden spinnewiel in noten heeft gevangen. Het is een kostelijk stuk, met instrumenten die 'praten' als in een zwijgende Disney-film, maar waaraan toch, ondanks de vele omslagen, een logische structuur ten grondslag ligt. Wat de stukken op dit programma met elkaar te maken hebben wordt niet recht duidelijk, maar ze beleven in elk geval alle drie een top-uitvoering.


© Frits van der Waa 2007