Home
Vertalingen
Stukken
Strips
Genealogie
CV
Links
Zoek

de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 30 oktober 2007 (pagina 17)

Pas klappen als de dirigent zijn stokje naar beneden doet

Benjamins Orkest , door het Koninklijk Concertgebouworkest onder leiding van Ivan Meylemans. Gezien op 28 oktober, Concertgebouw, Amsterdam.

Om de vergrijzing een halt toe te roepen en de teloorgang van het muziekonderwijs op de basisschool enigszins te compenseren, ontplooien ook het Concertgebouw en het bijbehorende orkest allerlei activiteiten. De ruggegraat van al die activiteiten wordt gevormd door Entrée, de in 1994 opgerichte vereniging voor Concertgebouwbezoekers tot 26 jaar.

Kortingen op grotemensenconcerten en een keur aan speciale activiteiten maken het lidmaatschap aantrekkelijk. Zo organiseert Entrée een kamermuziekfestival voor jonge amateurs, waarvan komende zaterdag de finale plaatsvindt.

Veel aandacht was er ook voor het speciale kinderconcert dat het Koninklijk Concertgebouworkest zondag bracht voor de doelgroep van 6 tot 12 jaar, in samenwerking met Entrée uiteraard. Benjamins Orkest heette het programma, waarvan het hart werd gevormd door Benjamin Brittens A Young Person's Guide to the Orchestra, een systematische presentatie van alle instrumentengroepen uit het orkest.

Voor het orkest stond Ivan Meylemans, voorheen trombonist van het KCO en nu assistent van chef-dirigent Mariss Jansons. Voorafgaand aan zijn voortvarend neergezette vertolkingen van Brittens Guide en de spetterende Candide-overture van Leonard Bernstein maakte hij het publiek wegwijs in de kunst van het applaudisseren: 'Je mag pas beginnen met klappen als de dirigent zijn stokje naar beneden doet.' Daar valt ook voor ouderen nog wat van te leren.

Tot zover was alles dik in orde. Vervelend was alleen dat het overgrote deel van het concert werd beheerst door de Engelsman Tim Steiner die ingehuurd was als 'animator'. Die heb je in Nederland blijkbaar niet. De term heeft overigens niets met tekenfilms te maken, maar is hier blijkbaar gebruikt in de betekenis van 'gangmaker'.

Dat doet Steiner dan ook. Ongetwijfeld hebben de kinderen van de Openbare Basisschool Oscar Carré, die met djembé's en ander slagwerk naast het orkest zaten, veel lol met hem gehad. De gezamenlijk in elkaar gezette compositie, Intermezzo 2007, ontleent zijn werking aan kleurrijk getingel en een paar goed gedoseerde climaxen. De toewijding, te volgen op twee grote videoschermen, spatte ervan af.

Maar het lijkt of Steiner de muzikale intelligentie van kinderen schromelijk onderschat. De middelen die hij inzet zijn wel erg banaal. Met het op en neer schuiven van een akkoord of het publiek in vierkwartsmaat oeh en ah laten terugroepen, kweek je niet het concertpubliek van de toekomst , maar discovolk en klapvee.

En als je bedenkt dat er tienduizenden immigranten zitten te blokken op hun inburgeringscursus maakt de in kreupel Nederlands vertaalde tekst van het lied De Orkestenman (met de klemtoon op 'or-') nog duidelijker dat het Koninklijk Concertgebouworkest zich nog maar eens goed moet bezinnen op zijn educatieve taak.


(Dit laatste stuk is door de redactie beoordeeld als te ongenuanceerd en daarom geschrapt. Maar ik heb het er hier toch maar weer bij gezet, wat twee weken later was mijn ergernis nog niet geluwd)
© Frits van der Waa 2007