de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 15 februari 2008 (pagina 19)
Indrukwekkende geluidsmuur als eerbetoon aan Andriessen
Andriessen, Nas en Bulsink, door het Nederlands Blazers Ensemble o.l.v. Lucas Vis. Gezien: 13/2, de Doelen, Rotterdam. Amsterdam: 15/2 en 17/2.
Zelfs na meer dan dertig jaar, is de schok die Louis Andriessens De Staat op 28 november 1976 teweeggebracht moet hebben nog navoelbaar. De componist, die hiermee in nagenoeg één klap zijn reputatie vestigde, heeft later nog omvangrijker bezettingen op de been gebracht. Toch was de geluidsmuur die het Nederlands Blazers Ensemble woensdag met slechts dertig man neerzette bepaald indrukwekkend.
Het Rotterdamse optreden maakte deel uit van een groot Andriessen-retrospectief, dat in mei zal uitmonden in een complete uitvoering van De Materie. Om de lijn van de jaren zeventig door te trekken naar het heden heeft het Blazers Ensemble twee jonge componisten uitgenodigd om aan de hand van Plato, die Andriessen inspireerde, en met dezelfde bezetting, een tegenstuk te schrijven. Dat het werk van Mayke Nas (35) en Wilbert Bulsink (22) niet zo hard zou aankomen als de vuist van Andriessen was voorspelbaar, maar desondanks lijken hun creaties op gauw gevulde kinderhandjes. In haar Niets nieuws laat Nas de musici ritmisch ademen en in koor fluiten, een effect wat in de Doelenzaal geheel teloorging. Bulsink heeft zich er met zijn 1,2,3... minder gemakkelijk af gemaakt, en zijn uitwaaierende clusters en tegenstrevende lijnen mogen er zijn, alleen is het vervelend dat hij daaroverheen de musici een platonische rap laat schreeuwen.
Onder Lucas Vis, die ook de première dirigeerde en dus beschouwd kan worden als staathuishoudkundige, krijgen de quasiminimalistische klankblokken, de politiek gemotiveerde eenstemmigheid, en de schroeiende, gestapelde samenklanken van De Staat een vaart en eendracht waar de componist dertig jaar geleden niet van had kunnen dromen – al moet er opnieuw hard voor gewerkt worden.
© Frits van der Waa 2008
