de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 19 februari 2008 (pagina 17)
'Assepoester' als opera paart diepgang aan koddige momenten
Cendrillon van Jules Massenet door Opera Zuid. 15 februari, Theater aan het Vrijthof, Maastricht. Tournee
tot 13/3. www.operazuid.nl
Aan sprookjes kleeft het imago van idylle, romantiek en lang en gelukkig leven. Maar beter
geïnformeerden weten dat achter die schijnbeelden dikwijls naijver, seksuele frustratie en meer
narigheid schuil gaat. In het sprookje van Assepoester, die getreiterd wordt door haar boze stiefmoeder
en -zusters, ligt dat zelfs doodgewoon aan de oppervlakte. In Cendrillon, zijn operaversie van het
verhaal, moet componist Jules Massenet iets dergelijks op het oog gehad hebben. Alle toverachtige
ingrediënten, zoals de hulpvaardige petemoei en het bal aan het hof, worden gepresenteerd alsof ze
zich afspelen in een droom van Assepoester. Vreemd is alleen dat de barre realiteit aan het slot wijkt
voor de droom van het happy end.
In de enscenering van Massenets opera die Carolyn Sittig voor Opera Zuid heeft gemaakt, is Assepoesters
mistroostige bestaan gevat in het interieur van een met fineer beklede luxe bungalow uit de jaren
zeventig, dat plaats maakt voor wazige pasteltinten als de illusie in het spel komt.
Met enige kwade wil laat Sittigs vormgeving zich lezen als kritiek op de vele
make-over-programma's, waarin dromen immers ook werkelijkheid heten te worden. Zo dossen de
stiefzussen zich uit met gouden pruiken en sexy jurkjes, maar zij blijken er dan net zo uit te zien als
alle andere meisjes die met de prins willen trouwen. Daarentegen maakt Assepoesters droomjurk, een tot
textiele werkvorm gestikte aardbeienpudding, dat de toch al niet zo gracieuze sopraan Francis van
Broekhuizen nogal potsierlijk afsteekt naast de bevallige contourtjes en coutuurtjes van de koordames.
Massenet stelt niet teleur. Zijn muziek paart diepgang aan koddigheid, en orkestrale pracht aan vocale
luister. Dirigent Ivan Anguélov brengt de strijkers van het Limburgs Symfonie Orkest aan de zwier,
en houdt de vocale equipe goed bij elkaar. Het is jammer dat Van Broekhuizen, een van de vaste
ruggesteunen van Opera Zuid, de uitersten aan tragiek en euforie waarop Massenet wel degelijk zinspeelt
niet helemaal weet te halen, en ook dat de redderende toverfee Natacha Kowalski haar noten niet zonder
hoorbare moeite door alle registers laat schieten. Maar Helen Lepalaan bekoort als de naamloze prins,
de stiefdames Machteld Vennevertloo, Martine Straesser en Maria Soulis zijn lekker vilein en invaller
Marcel van Dieren komt sterk voor de dag als Cendrillons vader, die anders dan in het oorspronkelijke
sprookje nog leeft. Niets staat het geluk in de weg en dat is vast ook de bedoeling van Opera Zuid
geweest.
© Frits van der Waa 2008
