de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 14 juni 2010
Jonge dirigent is opgewassen tegen eigenzinnige Sibelius
Rautavaara, Stravinsky en Sibelius door het Rotterdams Philharmonisch Orkest o.l.v. Robin Ticciati. 11 juni, de Doelen, Rotterdam.
Mysterieuze vogelkoren stortten zich uit over de Doelenzaal in een meeslepende massazang, waarin het orkest de op band opgenomen leeuweriken, zwanen en andere gevederde vrienden naar de kroon stak. Met Cantus arcticus van de Finse componist Einojuhani Rautavaara droeg dirigent Robin Ticciati de perfecte binnenkomer aan: de muziek glijdt heerlijk naar binnen.
Robin Ticciati, een Brit met Italiaanse voorouders, oogt nog jonger dan zijn 27 jaar, maar telt al helemaal mee als dirigent. Hij is een protegé van Simon Rattle en stond in 2008 ook al eens voor het Rotterdams Philharmonisch Orkest met een Engels getint programma. Nu was Finland aan de beurt, met als entr'acte het Vioolconcert van Stravinsky.
De solist in dit werk, Eugene Ugorski, ingesprongen voor een geblesseerde Leonidas Kavakos, was nog een stuk jonger dan de dirigent, maar ook al geen onbekende voor het orkest. Vijf jaar geleden – op zijn 16de – speelde hij al in het Gergjev Festival. Hoewel zijn toon aan de bescheiden kant is, leverde hij een voortreffelijke Stravinsky-vertolking, met veel drive en een precisie die het orkest niet altijd haalde. De lichte onevenwichtigheid die zich vooral in de snelle delen deed gevoelen in het ensemble zou best eens te maken kunnen hebben met de vernieuwde akoestiek van de Doelen, die de basklanken erg prominent maakt.
Sibelius' Vijfde Symfonie had daar geen last van. Ticciati liet horen volkomen opgewassen te zijn tegen de eisen die dit eigenzinnige stuk uit 1915 stelt. De manier waarop Sibelius de muziek in langs elkaar schuivende lagen op elkaar stapelt is heel modern, en staat of valt met een juiste afstemming van kleur en gewicht. Het stuk kreeg een uitgesproken fleurige aanschijn onder de gestaag zwaaiende handen van Ticciati, die met deze combinatie van stukken niet alleen zijn capaciteiten als dirigent kon bewijzen, maar daarnaast ook blijk geeft van een originele kijk op programmeren. Na het jarenlange muzikaal betonvlechten van voormalig chef-dirigent Valeri Gergjev kan het Rotterdams Philharmonisch zo'n invalshoek best gebruiken.
© Frits van der Waa 2010
