de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 31 juli 2010
Welluidend duet in rommelige Bach
Bach, door Das Neue Orchester en Chorus Musicus Köln o.l.v. Christoph Spering. 29 juli, Concertgebouw, Amsterdam.
Onder de liefdesduetten die Bach gecomponeerd heeft zijn er vele die niet zouden misstaan in een opera. Maar bij Bach is de versmelting van twee zielen natuurlijk nooit een hormonale kwestie, maar een spirituele aangelegenheid, waarbij de aardse sterveling smacht naar het samenzijn met de verlosser.
Baszanger Thomas E. Bauer en sopraan Ruby Hughes gaven deze mystieke vereniging een welluidende muzikale gestalte in een geheel aan Bach gewijd Robecoconcert, verzorgd door de uit Keulen afkomstige gezelschappen Das Neue Orchester en Chorus Musicus Köln. Het was wel een beetje jammer dat de eerste violist van het orkest net niet was opgewassen tegen de veeleisende solopartij waarmee Bach de twee minnekozende vocalisten omstrengelt, zodat het 'Himmlische Mahl' waarvan in de tekst sprake is. een vreemd bijsmaakje kreeg.
De grijsgelokte dirigent Christoph Spering hoort tot de lichting van de historisch geïnformeerde muzikanten die in de jaren tachtig op het podium verscheen, en was met zijn gezelschappen jaren terug ook al te gast in de zomerserie van het Concertgebouw. Nu combineerde hij Bachs niet erg bekende Mis in g met twee evergreens uit het omvangrijke corpus aan cantates. Het koor, met profzangers en amateurs zingen, zorgde voor klinkende hoekstenen, zoals het openingskoor van de cantate Wachet auf, ruft uns die Stimme, een veellagige muzikale architectuur met schitterende doorkijkjes.
Maar als geheel waren de uitvoeringen niet helemaal van het niveau dat je in het Concertgebouw mag verwachten. De Nederlandse Bachvereniging heeft een betere Bach in huis. Tenor Jan Kobow, toch niet de eerste de beste, had het zwaar in de hoogte, en dat gold ook voor Hughes' vertolking van de aria Bereite dir, Jesu uit de cantate BWV 147. De orkestklank mist pregnantie, en hoewel dirigent Spering pittige tempi nam en de grote lijn goed vasthield, rommelde het, vooral in de afsluitingen waar zijn wens tot vertragen tot onrust leidde. Zo wordt Bachs muziek weer een heel aardse aangelegenheid.
© Frits van der Waa 2010
