de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 14 maart 2012
Spervuur van piano- en koperklanken
Xenakis in het Orgelpark. Orgelpark.
Verscholen in een zijstraat nabij het Amsterdamse Vondelpark ligt een van de bijzonderste concertzalen van Nederland, het Orgelpark. De eigenzinnige programma's klinken vaak eenmalig, maar een aantal daarvan krijgt een blijvender leven op het eigen cd-label. Zo ook drie werken van Iannis Xenakis, waaronder het meesterlijke Eonta, een daverend spervuur van piano- en koperklanken, verzorgd door het ensemble 7090 en hulptroepen. Gezien het feit dat het Orgelpark wel vier orgels herbergt, is het pech dat de grote Griek maar één orgelwerk heeft geschreven, Gmeeoorh, dat gebaseerd is op het principe van muzikale vertakking. Grappig genoeg klinkt dat in het begin heel klassiek, bijna als een fuga. Maar onder handen van organist Jan Hage komt de klank van de muziek allengs dichter bij die van de titel.
Beethoven: Complete Piano Sonatas Vol.1. HJ Lim. EMI (2 cd's).
Je zou het jeugdige overmoed kunnen noemen om op je 25ste de complete pianosonates van Beethoven op te nemen, en het is ook waarschijnlijk dat de Koreaanse pianiste Hyun-Jung Lim daar over een aantal jaren zo tegenaan zal kijken. Intussen biedt de eerste van de vier dubbel-cd's die het project in beslag gaat nemen wel een heel avontuurlijke tocht door de wereld van Beethoven. Aardig is dat de pianiste, die de artiestennaam HJ Lim voert, een eigen, intuïtieve indeling van de sonates heeft gemaakt, aan de hand van thema's als 'heroïsche idealen' en 'het eeuwig vrouwelijke'. Dat maakt wel dat op de eerste cd vooral de sanguinische, onstuimige kant van Beethoven naar voren komt, die bij Lim toch al de boventoon voert. Maar ze is zeker niet doof voor de gevoelvolle aspecten, zoals ze laat horen met fraaie warme tinten in de adagiodelen. Onaangenaam daarentegen is het schelle gerinkel dat de hoge tonen van haar Yamaha-vleugel bij stevige aanslagen omringt.
Yuja Wang. Fantasia. DG.
Yuja Wang is een kleine, 25-jarige Chinese pianiste die nergens bang voor is, dat heeft ze met haar eerste drie cd's aan de hand van onder andere Ligeti, Brahms en Rachmaninov al bewezen. Nummer vier, Fantasia, is een bonbondoos met achttien fonkelende snuisterijen, reikend van een 78 seconden durende Skrjabin-prelude tot de betrekkelijk monumentale Tovenaarsleerling van Dukas. Die rol ligt Wang goed: ze heeft dezelfde leermeester gehad als Lang Lang. Met verbazende flair stuift ze in wolken glittertjes over de toetsen en transformeert haar vingers even makkelijk tot felle mokertjes als tot poederdonsjes. Dat je je aan zo'n verzameling snoepgoed makkelijk overeet hoeft geen betoog.
© Frits van der Waa 2012
