de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 28 september 2015
Met ingetogen en glashelder spel direct tot de kern
Bach, Liszt e.a. door Kit Armstrong en Alfred Brendel. 24/9, Concertgebouw, Amsterdam.
Hij is klein en tenger en oogt nog jonger dan zijn 23 jaar. Zijn leermeester is ruim zestig jaar ouder. Alfred Brendel speelt niet meer, maar voor het optreden van Kit Armstrong in de serie De Stem van... is hij speciaal naar Amsterdam gekomen. Het is een originele formule: Brendel leest voor uit zijn jongste bundel, A Pianist's A-Z, en Armstrong voorziet elk thema van een muzikale illustratie.
Armstrong wordt al meer dan tien jaar gecoacht door Brendel. Behalve pianist is hij ook componist. Hij is al twee keer te horen geweest in het Concertgebouw, en nu gaat het bergopwaarts met zijn carrière.
Dat Armstrong iets met Bach heeft, blijkt uit de drie koraalpreludes waarmee hij het optreden opent. Het zijn korte stukken, die je niet vaak hoort, want ze zijn eigenlijk voor orgel geschreven. Armstrong dringt met ingetogen, glashelder spel direct door tot de kern van Bachs polyfone muziek, nu eens vol schrijnende, iedere verwachtingen tartende harmonieën, dan weer pulserend en dansant.
In negen gesproken hoofdstukjes behandelt Brendel thema's als humor, cantabile en virtuositeit. De details zijn door zijn stevig Oostenrijks accent niet altijd goed te volgen, maar Armstrongs aandeel vergoedt dat ruimschoots. Uit deze handvol korte stukken spreken technisch meesterschap en grote muzikaliteit, of het nu gaat om de kwinkslagen van Haydn, de lyriek van Schumann, de meditaties van Liszt of de verbazende vingervlugge rimpelingen van een Ligeti-etude. Dat Bach ten slotte ook het laatste woord krijgt spreekt eigenlijk vanzelf.
© Frits van der Waa 2015
