de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 19 juni 2017
Verrassende mix van oosterse en westerse elementen
Ruang Suara, door Ensemble Modern o.l.v. Bas Wiegers.
17/6, Muziekgebouw, Amsterdam.
Indonesië telt in de wereld van de gecomponeerde muziek – oud of nieuw – nauwelijks mee. Dankzij het Ensemble Modern is daar verandering in gekomen. Drie jaar terug zette het een uitwisselingsproject met jonge componisten in gang, waarvan de resultaten nu in Amsterdam te horen waren. Zes stukken, telkens ongeveer een kwartier lang, boden een verrassende mix, van oosterse en westerse elementen, en van kundigheid en naïviteit.
De opening, Balayia van Taufik Adam, met de componist zelf op bansi (fluit) en sarunai (een rietinstrument), bevat fantastische klankmengsels en een beschaafde combinatie van modernistische en wat simpeler texturen. In Mihrab van Gatot Danar Sulistiyanto zijn de contrasten extremer: hier staan keffende passages met een hoge dissonantiegraad tegenover stemmige, met gongs begeleide zang en spel op de rebab (vedel) van Joko Winarko.
Technologische ontwikkelingen zijn niet voorbijgegaan aan deze componisten, getuige een multimediawerk (met gecomputeriseerde klankversnippering) van Stevie J. Sutanto, dat enigszins in gekwispel blijft steken. Aanmerkelijk pakkender is Misum Timur, een nieuw, tegen de experimentele pop aanleunend werk van het duo Senyawa met geëlektrificeerde bamboe-instrumenten en waanzinnige keelzang van Rully Shabara.
De collage-experimenten met klank, ruimte en regelrechte malligheid van componiste Gema Swaratyagita zijn verfrissend door hun onbevangenheid. Daartegenover staat het enige echt volwassen maar misschien minst Indonesische stuk van de avond, Open My Door van Dewa Alit, een knap werk waarin jazzy klanken doldraaien in een geweldig pandemonium.
© Frits van der Waa 2017
